Er is nog nooit een zanger geweest die heeft gezongen over anorexia. Toch zijn er nummers die voor mij heel dicht bij het gevoel komen. Ik wil er graag eentje met je delen. En gek genoeg voelt dit bijna enger dan het beginnen van deze site. Dat bewijst maar weer hoe persoonlijk muziek is.
Als er niemand om je geeft, dan kan ook niemand je kwetsen.
Dit nummer beschrijft mijn veilige muur. Misschien herken je het wel. Uit angst om gekwetst te worden liever alleen blijven. Als er niemand om je geeft, dan kan ook niemand je kwetsen. Je durft niet te geloven in vriendschap. Als je veel gepest bent, weet je hoe kwetsbaar en verraderlijk dit is. Je kan het wel alleen, toch? Jij samen met de ziekte. Meer heb je niet nodig. Jouw veilige muurtje. Niemand die daar doorheen komt.
Ik had mijn muur aardig verankert. Toch zijn er mensen geweest die op me gewacht hebben. Geaccepteerd hebben dat de Saya die ze kenden er even niet was. Maar ze bleven in mij geloven. Ze hebben gewacht tot de ziekte mij deed breken. En ik brak. En ik kan maar één ding zeggen;
Laat je opvangen voordat de ziekte je breekt. Je kan het niet alleen.